CULTUUR – De voltallige redactie van Vlaamse satiresite Het beleg van Antwerpen toont zich van haar progressiefste kant door dit volledige artikel aan komiek met een beperking William Boeva te wijden. Dat artikel bent u op dit ogenblik aan het lezen, wat bewijst hoe bijzonder ernstig wij inclusie nemen. We hebben William Boeva zelfs in de titel vermeld, opdat u dat zeker zou weten.
William Boeva heeft niet alleen een beperking. Hij heeft daar ook iets over gezegd, waarvoor wij onmiddellijk de tijd genomen hebben om het toch zeker en passant even te lezen. Iets over televisie was het. En mensen. William zal ongetwijfeld een uitstekend punt gemaakt hebben, maar wat belangrijker blijft, is dat wij op diezelfde golf van verontwaardiging kunnen meesurfen en zo razend relevant blijven zonder effectief iets aan ons gedrag te veranderen. Het is namelijk van enorm maatschappelijk belang dat ook mensen met een beperking zoals William gehoord worden, en nog veel belangrijker dat iedereen weet dat wij dat ook vinden.
De redactie hoopt bij dezen dat William weet dat Het beleg als een man achter hem staat, en dat we hem van harte steunen in het maken van terechte observaties waaraan wij ook in de toekomst schaamteloos onze kar kunnen hangen.
Beperking. Blijkbaar wat er echt speelt achter de coulissen van de wereldcrisis.
Als je het weerbericht ziet voor een bepaald (kleiner) gebied waar je woont, dan is dat afgekeken van de prognose in het grotere geheel, bijvoorbeeld nationaal. Om te kloppen geven ze dan een doorsnee van de kans bijvoorbeeld op regen. Zo is het nieuws. De statistiek wordt bepaald door factoren als de wapenindustrie.
Als we een komiek zien is de indicator regen, ofwel een burgeroorlog.
Ik wil een voorbeeld geven van materialisme.
Ik zit voor een hotel op een bankje en ik heb wat gemediteerd, dit versterkt de aura om me heen en mensen stoppen dan in groepen pal voor me en gaan in de kern van mijn energie staan wijzen naar het hotel achter me waar ze ineens door gefascineerd raken. Ze idealiseren een energie (van mij) die ze projecteren in het dure hotel. En als het even wil hinderen ze zich ook nog dat ik in de weg sta. Zo onbeschoft zit de consumptie in elkaar van de zielen die alles op het zelfde vlak van hun onbewuste hang naar luxe interpreteren. Ze kennen niets anders of zijn in geen andere idealen opgevoed.
Ik was mijn tas kwijt die ik ergens had laten staan en die iemand had teruggebracht bij een tent waar ik wel koffie haal of zo, en ik was heel blij. Ik gaf ze allerlei complimenten. De volgende keer bij die tent zeiden ze iedereen kent je hier wel. Ik zei spontaan ik weet niet zeker of ze me kennen, maar het is sympathiek dat je de mensen nog kan vertrouwen. Ze werden nu sentimenteel.
Ik nam een drankje mee naar mijn bankje en twee homo’s op de fiets in zo’n strak geil pakje stoppen naast me en beginnen allerlei foto’s te maken van elkaar en ook samen met een automatische knop. Na tien minuten was ik helemaal leeg getrokken. Dit is ongeveer hoe sentiment in elkaar zit, dat ‘ze je kennen’.
Mensen zien de wereld door een roze bril, en de toekomst ziet er daardoor juist niet zo rooskleurig uit.
Natuurlijk reflecteren de autoriteiten democratisch het gemiddelde van het volk. Daarom zijn ze zo debiel. Een rol speelt natuurlijk de immigratie uit landen met culturen die hun ‘cyclus van gelegenheid’ al achter zich hebben liggen en die hun kansen op mens-zijn eigenlijk al hebben verkeken. En omdat men hier de weg kwijt is worden deze culturen (die immers wijzelf in vorige levens waren) geïdealiseerd, uit narcisme. Dagelijks worden ze in ieder dorp en gehucht geplant. Zo zijn de Amerikanen met hun typische bruine haar en ogen, en haviksneusje de doorsnee Joden geworden die altijd al een sinistere interesse hadden in de ondergang, en na WO2 nog steeds niet tevreden waren.
Inderdaad is de enige hoop op redding van de mens racisme, ofwel de kennis van de culturen in hun context die de verschillende rassen vertegenwoordigden om te begrijpen wat de echte uitdagingen van nu zijn. Vier verschillende rassen gingen ons voor, niet een van hen is geslaagd en daarom worden ze geromantiseerd. Mensen houden van de underdog.