POLITIEK – Het Mechelse ex-gemeenteraadslid Melican Kucam mag zich wellicht aan een zware celstraf en een serieuze boete verwachten nadat hij voor onder andere omkoping en mensensmokkel werd veroordeeld. Die feiten kwamen aan het licht door een reportage van Pano, al lijkt vooral toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie en partijgenoot Theo Francken daar een pluim voor in zijn hoed te steken. “Zonder mij liep die crimineel namelijk nog vrij rond”, klinkt het.
“Ik heb altijd gezegd dat ik mijn politieke eindverantwoordelijk zou nemen”, benadrukt Francken. “En dat doe ik door te concluderen dat de Belgische staat fameus bij mij in het krijt staat. Als mijn kabinet Kucam niet blind had vertrouwd, zou zijn fraude nooit aan het licht zijn gekomen. Hij zou ze namelijk gewoon niet hebben kunnen plegen. Ik wacht op een dankwoordje uit Brussel.”
Maar hoe zit de solidariteit van ambtenaren op lagere niveaus dan wel niet in elkaar. Of dacht u dat hier de emancipatie nog niet was doorgedrongen? Als ik de politie al zie die op een stel potentiële vandalen afkomt, dan zeggen ze ‘heb je je id-kaart bij je, bedankt, tot ziens’.
We moeten begrijpen dat er veel mensen zijn die er plotseling ‘niet meer bij kunnen’, het is een kwaliteit die sterker ontwikkeld is in sommige volkeren. Het is de houding van onverschilligheid en stoer doen waarin ze zijn opgevoed. Het schept de ergste soort zelfgenoegzaamheid die catastrofaal kan zijn in sommige omstandigheden, die vooral beleid is bij de banken en het grote geld en zij die daarvoor gaan. Het komt veel voor in de zorg en bij hen die zich niet kwetsbaar voelen uit blindheid naar de ander die ze zelf geworden zijn voor zichzelf; hierdoor heeft de politiek zo veel macht om hen en hun belang voor hen uit te stippelen. Zo nemen ze uit gebrek aan zelfkennis makkelijk aan hoe het zit. Het is manipulatie waar mensen dankbaar voor zijn die zichzelf hebben gemanipuleerd.