STAD – De emotionele boodschap van provinciegouverneur Cathy Berx gepubliceerd door de Gazet van Antwerpen raakt menige snaar. Toch volgt er duidelijk ook verwarring. Zo vraagt geboren en getogen sinjoor Serge (43) zich vooral af waar “die vrouw in godsnaam vandaan komt” en waarom de media zijn geliefde stad een provincie blijft noemen. Onze reporter trof hem aan op zijn favoriete terrasje.
“Ik vind al die maatregelen op zich wel bonnemans, hoor”, zegt een fronsende Serge terwijl hij de krant naast zijn schuimende Bolleke neerlegt. “Wat moet gebeuren moet gebeuren. Maar wie is dat mens nu plots weer en wat heeft zij met Antwerpen te maken? Nog nooit van gehoord. Was De Wever hier niet in charge, misschien?”
“Maar wat ik vooral niet snap, met alle respect, is waarom ze het plots over de provincie Antwerpen hebben. Wat hebben Boechout, Hove, Olen, Puurs-Sint-Amands, Vosselaar en fucking Zoersel plots met ‘t stad te maken? Best wel egocentrisch om onze goede naam er te gaan bijsleuren om in het nieuws te komen. Typisch de parking, natuurlijk.”
Alles in het leven bestaat eruit de juiste afstand te bewaren. Voortdurend lopen er allerlei mensen je voor de voeten en ze kruipen zelfs in je huid, ze worden in de duisternis als muggen aangetrokken tot het licht van een lamp waarop ze sterven. Ze komen onbewust in je magnetisme terecht en gaan nog stennis maken ook en zich uitgeven voor jou en anderen daarmee dirigeren. Dus hoe asocialer ze zijn hoe strenger de regels. Voor degenen wier identiteit niet te onderscheiden valt van de ander, als we het hebben over delen betekent dat niet dat we elkaar steeds dichter op de huid hoeven te zitten. Integendeel, het draait erom dat je weet waar je staat.
Sommige mensen moeten op grote afstand blijven.
Ik denk dat ze seks nemen als criterium voor de maatschappij, maar zelfs dat is ontleend aan mij; ze zijn zelfs hier niet authentiek in dus er wordt voortdurend gemanipuleerd en geparadeerd. Dat is de corruptie.
Er stond aan een meer waar ik weleens op een bankje zat een bord met uitleg, de geschiedenis enzovoort. Er kwamen soms een paar fietsers langs, hun blik op het asfalt gericht, die afstapten en de tekst voorlazen als kinderen die het ABC moeten leren van een schoolbord. Ze gingen daarna door zonder het meer zelfs te bekijken. Of ze keken even kippig om zich heen.