POLITIEK – Ook in coronatijden lijkt Bart De Wever (N-VA) niet uit de nieuwsstudio’s weg te slaan. Gisteren was de Antwerpse burgemeester nog te gast in ‘De Ochtend’, en vandaag skypete onze reporter met hem om zijn uitspraken enigszins te verhelderen. “Wat ik toen zei zeg ik vandaag opnieuw: we hebben dringend een exitstrategie uit deze puinhoop nodig vooraleer al deze vreselijke solidariteit het nieuwe normaal wordt.”
“Een economie draait op concurrentie en hebzucht”, waarschuwt De Wever. “Niet op onzichtbare marxistische noties als empathie en mededogen. En ik merk dat de bevolking gevaarlijk snel begint te wennen aan dat soort gezever. Kijk, ik begrijp dat we het allemaal even moeilijk hebben, en dan doe je gekke dingen. Dat begint met een telefoontje naar de bomma en het applausje voor de zorg, maar voor je het weet staan uw en mijn kinderen met rode banieren ‘Bella Ciao’ te zingen voor elke moskee en soepkeuken te lande. Ik mag daar niet aan denken of ik gooi mij na het klappen straks meteen uit het raam. Acta est fabula, wat mij betreft dan.”
Ook is de voorzitter van N-VA bezorgd om de psychologische impact die het langdurige thuisblijven op de Vlaming kan hebben. “Wat we nu zien is dat mensen meer tijd met hun gezin en hun gedachten doorbrengen. Ze worden minder emotioneel afhankelijk van de grillen van hun overste en gaan voor zichzelf denken. Wat ooit brave, gehoorzame loonslaven waren zijn straks geradicaliseerde syndicalisten die ons hele economische model in vraag stellen en verwachten dat ook de toplaag proportionele bijdragen gaat leveren om het zaakje draaiende te houden. Veel absurder moet het alvast niet worden.”
Het is waar dat mededogen veelal draait om betutteling, politiek liefst zo ver mogelijk gezocht. Het is maya. Gemiste kansen worden eigenschappen, dat is waarom ze er ineens niet meer bij kunnen, dat is de eigenwaan van het vacuüm waardoor de mensen dat ook niet bij zichzelf doorhebben. Het wordt cultureel waardoor allerlei ziekten een kans krijgen en je door empathie op het fysieke vlak ook steeds vreemdere hybriden ziet als de norm. Zo staan hele landen bekend als achterlijk, die een steeds grotere mond krijgen.
Competitie is een kanker die in alle lagen van ons denken en in alle mogelijke gewaarwordingen is doorgedrongen, een alternatief kan niemand bedenken zonder weer in een andere politieke sekte vast te komen met immigratie als belangrijkste als stok achter de deur om je te laten voelen dat je vervangbaar bent vanwege die paar domme centen. Hierbij is de moderne geschiedenis met alle enorme communicatiemiddelen erbij steeds weer onder onze ogen vervalst.