WETENSCHAP – Linguïsten buigen zich sinds gisterenavond over een uitzonderlijk helder geval van ironie, een stijlfiguur waarbij op al dan niet subtiel humoristische manier het tegenovergestelde gezegd of geschreven wordt dan feitelijk bedoeld en daarom vaak een bron van verwarring bij de lezer of toehoorder. Over de details van de zaak wil het gespecialiseerde team van taalkundigen verbonden aan de Universiteit Antwerpen zich nog niet uitspreken, maar het zou naar verluidt om een “absolute parel van uiterst zeldzame aard” gaan die “mogelijk een hele generatie schrijvers, journalisten, komieken en docenten Nederlands zal inspireren.”
“We kunnen er inderdaad nog niet veel over kwijt zolang het parket onderzoekt of het hier effectief om onversneden ironie gaat of eerder een onhandige communicatiefout”, wordt voorzichtig gewaarschuwd. “Maar als onze aanwijzingen kloppen, hebben we hier met een prachtige wending van het lot te maken die van onze taal een uitzonderlijk menselijk kunstwerk maakt. Een dergelijk zuivere vorm van deze enigmatische stijlfiguur kom je zelden tegen in het wild.”
“Zelfs moedertaalsprekers hebben het vaak moeilijk met het spotten of uitdrukken van ironie in hun eigen taal. Denk maar aan dat achterlijke meekweelnummer van Alanis Morisette. Regen op je trouwdag is gewoon klote, maar geen elegant, poëtisch contrast tussen woorden en daden zoals we nu mogelijk hebben aangetroffen. Ja, hier hebben we echt een prachtexemplaar te pakken dat mogelijk nog jaren als schoolvoorbeeld zal kunnen dienen. Met wat geluk houden we er zelfs nog een paar neologismen – of nieuwe woorden – aan over. Zowel uitmelikan als hypochristelijk staan inmiddels al op de shortlist van Van Dale. Een terechte zelfverrijking van onze taal en cultuur.”
Vandalen.
Een verrijking voor eerlijke migraine.