BINNENPARKING – De ravage die de wateroverlast in ons land heeft aangericht is enorm. Vooral in Wallonië is de schade onmetelijk. Toch blijft lang niet iedereen bij de pakken zitten. Steenrijke ondernemers zoals Marc Coucke en Roger Van Damme houden alvast het hoofd recht en willen zo een voorbeeld stellen aan iedereen die alles kwijt is. “Ook wij hebben het moeilijk en moeten ons er samen met elkaar en onze miljoenen doorvechten.”
“De mensen mogen niet opgeven”, vinden de lachwekkend vermogende entrepreneurs. “Ze moeten gewoon even hun eigen bodemloze kapitaal aanspreken en durven investeren in de toekomst. Die eeuwige slachtoffermentaliteit gaat je echt niet helpen. Een nagenoeg onbelaste reuzeportfolio en riante bedrijfsverzekering daarentegen wel. Bon, we zeggen het maar.”
Ik was een serieus iemand maar dat zagen ze als depressief, vooral vrouwen. Hele structuren werden opengehaald om me te helpen. Dat is hoe de verwording is begonnen. Op hetzelfde vlak ligt het onderscheid tussen een waarschuwing en een bedreiging.
Allerlei zaken die voor de hand lagen zijn nu weer het ideaal waar we tegenop kijken als het natuurlijke voorrecht van popster-ondernemers. En zo is een hele generatie op school misvormd, en is iedere tien cent onderwerp van intense administratie om onze intelligentie te ontwikkelen. Als mensen lachen hoor je dat het aangeleerd is, net zoals een vraag steeds vaker retorisch is bedoeld omdat de vraagsteller het antwoord zelf levensgroot paradeert in even gemaakte bescheidenheid als het lachen. Het is bijna altijd bedoeld om iemand, al dan niet direct aanwezig, be-lacheljk te maken. Vermoedelijk ben ik de link.