BRAVE BURGERS – Het publieke debat is duidelijk van het coronavirus naar racisme verschoven, en dat komt voor heel wat mensen geen ogenblik te vroeg. Zo worden praktijktests tegen discriminatie op de werkvloer en huurmarkt opeens weer heel relevant. We spreken met Peter Smikkels (31), een autochtone Vlaming die alvast voorstander is. “Wees maar zeker”, steekt hij van wal. “Ik ben het kotsbeu om voortdurend werkaanbiedingen en huurcontracten aangeboden te krijgen gewoon omdat ik een doordeweekse witte naam heb.”
“Dit moet echt stoppen”, zucht de jonge magazijnier uit Wilrijk. “Er gaat geen dag voorbij of ze bellen mij op voor een baan als sales manager hier of industrieel ingenieur daar. Allemaal goedbetaalde, voltijdse jobs waar ik in geen honderd jaar voor gekwalificeerd ben. En als ze nu eens moeite deden om rustig mijn Linkedin-profiel te lezen of verder te kijken dan mijn naam, zouden ze dat weten. Maar nee, als ik een week mijn inbox niet check, verzuip ik zo in de loopbaanmogelijkheden. Genoeg is genoeg.”
Ook op huurmarkt is Peter naar eigen zeggen “ongegrond populair”, en dat terwijl hij nog twee jaar op zijn huidig contract te gaan heeft. “Nee, ik wil niet in uw appartement met dakterras komen wonen en ook niet aan een vriendenprijsje. Het is trouwens heel onfair van mij te verwachten dat ik respectvoller met iemands eigendom zou omgaan gewoon omdat ik geen Bulgaar of moslim ben. Om dat soort druk heb ik nooit gevraagd. Laat mij nu allemaal gewoon met gerust.”
Het christendom gelooft dat de mens van nature slecht is, vertelden ze me. Door hem te straffen ontstaat het goede. Het goede wordt dus bewerkt door straf en de angst daarvoor. Dat is het fatsoen dat zo berekend wordt en die angst voortzet. Zo heeft zich in de loop der tijd de wet ontwikkeld. Het is niet zo heel verwonderlijk dat de administratie steeds complexer wordt om uw keuzevrijheid te vergroten.