BRAVE BURGERS – Feller en feller verzetten de zogenaamde babyboomers – de naoorlogse generatie die rustig kon opgroeien in groeiende welvaart en toenemende vrijheden – zich tegen het voortbestaan van de welvaartsstaat. Dat komt niet alleen bij zowat elke stembusslag duidelijk naar buiten, maar meer en meer zestigers en zeventigers geven dat nu ook grif toe. “We denken hierbij louter en alleen aan de jeugd“, klinkt het. “Als we hen niet rap alles afpakken, worden het nog fucking ouwe zagetrezen zoals wij, en dat willen we niet!”
“Schaf het allemaal maar af!”, wuift Achiel, een gepensioneerd ambtenaar van 68, onze bedenkingen weg. “Gratis onderwijs, goedkope ziekenzorg, minimumpensioenen. Kijk wat er van geworden is. Wij hebben meer op ons bord gekregen dan alle generaties ervoor tezamen en hier zitten we dan. Een bende cynische, ondankbare preuten die alleen nog op migranten en de media kunnen kappen zonder eerst eens naar zichzelf te kijken. Als mijn kleinzoon van zeven met zo’n egocentrische en xenofobe mentaliteit moet opgroeien, laat het dan maar!”
Ook Nicole (74), die haar hele leven lang thuis bij de kinderen kon blijven, omdat haar man vreemd genoeg voldoende geld verdiende en hun woning betaalbaar was, doet haar beklag over de gevolgen van zulke onverantwoordelijke welvaart: “De jeugd weet niet hoe goed ze het hebben. Knokken voor een kutjob, levenslang schulden afbetalen en een fundamenteel onzekere toekomst voor onze democratische instellingen. In zo’n kutwereld kweek je tenminste karakter en solidariteit. Ik word godverdomme al zot als ik een Marokkaan in een BMW zie passeren. Weg met die herverdeling!”
Zoals de Reformatie niet volmaakt was, is ook de Franse revolutie nooit tot wasdom gekomen.