BINNENPARKING – Terwijl het aantal Vlamingen die hun eerste prikje kregen de symbolische kaap van een miljoen heeft overschreden, blijft het koffiedik kijken of en wanneer de langverwachte versoepelingen zich aandienen. “Het zou niets te vroeg zijn”, klaagt ook Joël De Ceulaer, senior writer bij De Morgen. “De mensen hunkeren echt naar een normaal bestaan dat gewoon weer helemaal om mij en mijn opinie kan draaien.”
“Je voelt het overal in het sociale weefsel, drukkend als een sluimerende tumor”, schrijft het journalistieke orakel het coronaleed van zich af in zijn recentste opiniestuk. “Aan de geringste spanning die spontaan ontspruit uit de malaise van onze tijd. Men is het beu om de dagelijkse doemcijfers als levertraan naar binnen te moeten lepelen, terwijl er zoveel interessantere zaken vallen te beleven, zoals mijn stukken lezen en zich afvragen wat Joël De Ceulaer in hun sterfelijke plaats zo uniek kwinkslachtig [sic] zou zeggen.”
“Mijn hart bloedt dan ook voor elke overwerkte zorgheld die na een zoveelste Sisyphus-shift amper de fut overheeft om zich een kop kwaliteitskoffie te zetten en mijn geschreven woord tot zich te nemen”, besluit de schrijver op gepast pontificale wijze. “Zolang mijn lezers maar weten dat ik zal volharden. Voor hun en voor hun alleen.”
Beste Joël, mocht ge dit lezen, weet dan dat het maar een grapje is. We menen dit niet. Wat we écht willen zeggen vindt ge namelijk hier op 03:38.
Ja dag he x
Iemand die nergens voor staat kan niet begrijpen wat verraad is.
Als ze een spuitje krijgen hebben ze van mij geen hulp nodig.
Als ze een spuitje krijgen hebben ze geen hulp nodig van mij.
Ik denk dat mensen beter moeten gaan nadenken over de betekenis van hun leven. Die er is. Als ze daarmee wachten tot dit een meer algemeen geaccepteerde trend is hebben ze al een kans gemist en zal de deur alsnog gesloten blijven naar de volgende stap. En zo kiezen ze nu al, eventueel om opvulsel te worden. Want als ze de norm worden is het finaal afgelopen.