POLITIEK – De meningen blijven verdeeld over het Covid Safe Ticket dat vanaf 1 november in Vlaamse horecazaken en op andere publieke plaatsen verplicht zal worden. Vooral N-VA, dat nota bene met Vlaamse minister-president Jan Jambon een zitje aan de tafel heeft, wil niet moeten opdraaien voor die beslissing. “We werden gedwongen om de Vivaldi-regering even niet kapot te maken in de oppositie”, legt voorzitter Bart De Wever uit.
“Ik blijf bij mijn eerdere uitspraken”, verzekert de Antwerpse burgemeester. “De meerderheidspartijen zullen door de knieën moeten in 2024, want wij staan hier duidelijkst het sterkst in onze schoenen. Niemand solt met ons en alleen wij zullen agressief en zonder toegevingen opkomen voor de belangen van de Vlaming. Wacht maar tot de kiezer inziet hoe sterk, verantwoordelijk en krachtdadig wij zijn eens we klaar zijn met janken over hoe Brussel ons alles oplegt en wij daar niks aan kunnen doen. Dan ga je wat zien. Non ducor, fucking duco.”
Toen de open grenzen zo in het nieuws waren, begon de pasjeswaan al om de hoek van de straat om te gaan of in het toilet te komen of misschien je slaapkamer. De intelligentie begon zich te ontwikkelen enkel nog te zoeken naar een voorwendsel om de mensen die voor niets geleefd hebben en die op het laatste moment de bui voelen hangen van hun verdiende straf in de hel op de valreep te redden voor hun mislukte leven.
Hoeveel jaar zit de NVA reeds in één of andere regering ? en hoe veel jaar zeggen ze , dat na de volgende verkiezingen ze eens straf uit de hoek gaan komen ? Om dat daarna telkens een verkiezing uit te stellen . Wie gelooft die mensen nog ?
Hij had maar 1 dag geleefd.
Alle andere dagen waren een herhaling.
Het stigma van debiliteit van de Belg is net op tijd gered.
Safe Ticket.
De stoere kerels van de sportschool, die de gevaren altijd zien in het verlengde van hun biceps, zijn als een vrouw die gaat gillen voor een muis. Maar dit duizendvoudig verergerd is de angst voor een virusje waar hun hele bestaan op is ingesteld. Ze hebben weinig geleerd. Dus de oplossing is uitgesteld.
Ik was even op bezoek bij die mensen met een kind van 13 dat 2 jaar voor corona na een zomergriepje in het ziekenhuis lag voor een harttransplantatie. (Ze zijn nu gespecialiseerd in corona en de updates daaromheen die de klok bepalen, want dat ligt in dezelfde sfeer. Ik werd er knettergek van, het begon gelijk te regenen, maar ik moest het wel aanhoren. Een test op mijn integriteit.)
Het was nogal warm die zomer. Dat was een weekje of wat daarvoor. Opwarming is een mysterie. Ze zeiden je mag niet klagen.
De ziekte is nu onder een vage, onduidelijke naam ook bekend in Engeland las ik pas. Dit soort ernstige zaken, het virusje springt in het hart, valt nu waarschijnlijk ook onder het hoofdstuk corona. Ze hadden een of andere kreet nodig om de ernst waar we aan toe zijn aan te duiden voor een weinig ontwikkeld intellect. Want als het een naam heeft bestaat het. Het probleem is dat er dan een oplossing bij hoort. Anders staat de politiek voor schut. Samenvatting. De samenzweringstheorieën zijn via eenzelfde soort algoritme in kaart gebracht.
Er was hard een speerpunt nodig om weer actueel te worden, naast LGBTQ en racisme.
Die mensen waren net even op vakantie geweest, een surprise want ze mochten pas op het laatste moment, op het vliegveld, weten waar ze naartoe zouden gaan. Ze waren maar matig geboeid geweest door de bestemming: Warschau. Ik zei wees blij dat het Auschwitz niet was.
Ze zeiden nee dat gaat niet meer voorbij. Ze waren al gewend aan een dergelijke noodsituatie op persoonlijk vlak, en nu is dit hun expertise.
Ze zijn dus niet een of andere bizarre uitzondering.
Zo sprak ik mensen die een aantal dodelijke ziekten hadden overleefd. Ze waren trots te melden dat ze ook corona hadden gehad. Een van mijn buren bijvoorbeeld, die ik tot nog toe had kunnen vermijden, maar die ik plots ergens tegenkwam.
Ze zijn geen losers meer maar a.h.w. een soort sportlieden in de Paralympics.
Corona is hun enige troost.
Ik sprak de diplomaat nog over Diego die bij een vriend van hem gearresteerd was voor het bezit van een automatisch wapen. Dat Diego op het hoofd had gericht van zijn vriend. Die stond daar toevallig net weer in zijn invalidenwagentje waarmee hij van de zomer ineens was aangeschoven. Hij deed nu even populair als Diego, maar niemand ging erop in. De diplomaat die zich recentelijk kritisch uitliet over de Veiligheidsraad van de VN als nucleus van de internationale wapenhandel, zei ik heb zoveel machinegeweren gezien, als mijn tijd komt dan zie ik het wel: ‘Hij wilde hem misschien blij maken.’
Moraal.
De veiligheid als instituut van de wapenhandel.
Vertaal dit zo ongeveer naar gezondheid.
Vandaag werd me verteld dat ze géén spijt zullen krijgen, ze zullen er enkel niet meer ‘bij kunnen’. Ergens is dat logisch want ze konden er nooit bij dat ze er niet bij konden. Dat is de kern van de onwetendheid die voortdurend zoekt naar bevestiging waaromheen een complimentencultuur van pulp is ontstaan met de bedoeling de wereld en de mensheid voorgoed te vernietigen, de pulp die niet meer bewust te behandelen is omdat ze alomtegenwoordig is en daarom in het lichaam verder woekert, dat is de zelfmoord van dit ras, dat woord mag al niet meer bestaan.
Lijden is een frictie tussen verschillende energieën, een klein percentage daarvan leidt tot zoeken naar iets hogers, de rest blijft omlaag zoeken, en net zoals ze die kut steeds wetenschappelijker geanalyseerd hebben is het gesteld met het hele bestaan; de vrouwen zoeken derhalve naar democratische seks en eenmaal daarop uitgekeken om zo hard mogelijk genomen te worden.
De botheid lijdt minder onder sensitiviteit dan andersom lijkt het, was dat maar waar. De botheid zoekt de waarheid onbewust steeds meer in het fysieke, en krijgt het daar ook zonder het goed te beseffen, geestelijk lijden bestaat voor hen niet want de geest is te onontwikkeld. Toch bestaat er ook voor deze mensen een soort continuïteit na de dood waar het bestaan wordt samengevat naar het hoogste nut. Zo wordt de botheid gecompenseerd die de wet was tijdens het leven, hier bestaat immers des te meer de gevoeligheid die in het fysieke bestaan werd uitgebannen.
Mensen hebben de neiging zichzelf te zien als een solide entiteit, die ze hun lichaam noemen.
Echter dat lichaam is bijna 100 procent uitwisseling met alles daarbuiten, op puur stoffelijk niveau.
Het isolement dat ze zichzelf zo fysiek opdringen is de oorzaak dat de doorstroming daarin gehinderd wordt, en dat is wederom de oorzaak van tal van problemen die we aanduiden als onze ziekten, die juist de afhankelijkheid in onze onafhankelijkheid betekenen. U ziet het al, de onafhankelijkheid is taalkundig al een ontkenning van het meer primaire begrip afhankelijkheid dat daaraan vooraf gaat. Ons eigenbelang kunnen we daarom ook anders bezien.
Daarnaast, maar laat ik niet mystiek worden, speelt het persoonlijke aurische ei een rol. Dat is even moeilijk uit te leggen als de eigenwaarde die als antwoord op een complex aantal factoren is gegroeid, en die een standaard reflectie op de buitenwereld van zichzelf zoekt waarin het steeds selecteert. Hierin bestaat vaak weinig oorspronkelijkheid.