STAD/PARKING – Het ziet ernaar uit dat de spanningen omtrent het aangekondigde verbod op onverdoofd slachten niet snel zullen afnemen. De Vlaamse regering kwam onlangs tot een akkoord om rituele en dus onverdoofde slachtpraktijken, vooral courant onder de traditionele joodse en islamitische gemeenschappen, vanaf 1 januari 2019 te verbieden. Die beslissing zette zoals verwacht kwaad bloed bij Vlaamse joden en moslims, die zich gediscrimineerd voelen en vrezen dat ook Brussel en Wallonië spoedig zullen volgen. Tot overmaat van ramp, klagen vertegenwoordigers van beide groepen nu, riskeren joden en moslims in en buiten Vlaanderen door de maatregel dichter naar elkaar toe te groeien, hetgeen voor beide “een volstrekt onacceptabel vooruitzicht” lijkt.
Geviseerd
Eerder spraken prominente en invloedrijke joden en moslims zich reeds uit tegen het verbod, dat zowel links als rechts op politieke steun kon rekenen, maar volgens hen een zoveelste voorbeeld van “stigmatisering” en “systematische discriminatie” is. Zo noemde Philippe Markiewicz, voorzitter van het Centraal Israëlitisch Consistorie van België, de hele situatie “de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog,” een controversiële statement die de man vervolgens verdedigde door herhaaldelijk naar journalisten te wijzen en luidkeels “Hitler! Hitler!” te roepen.
Ook bij de Moslimexecutieve, een organisatie die moslims in ons land vertegenwoordigt, is men niet opgezet met de maatregel. “Kunnen jullie ons nu echt geen vijf minuten met rust laten?” vroeg voorzitter Salah Echallaoui geënerveerd op een impromptu persconferentie. “Wij beroepen ons op het advies van de Raad van Theologen en zij zijn en blijven van mening dat alleen het vlees van een ritueel geslacht dier halal en deugdzaam genoeg is om te consumeren. Het is niet omdat jullie allemaal plots fucking granolatrutten en quinoapussies zijn geworden dat wij onze schaapjes vol morfine moeten stouwen vooraleer we ze in alle rust en kalmte de kop kunnen inslaan. Met jullie gezever altijd.”
Ongelegen verzoening
Verrassend genoeg kunnen de beide lobby’s plots op elkaars steun rekenen en staan ze samen lijnrecht tegenover het beleid dat Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) zal doorvoeren. “Dat zijn ze niet bepaald gewend, om het met een understatement te zeggen,” legt filosoof en opiniemaker Etienne Vermeersch uit. “Opeens staan joden en moslims nog eens aan dezelfde kant van een gevoelig debat en dat zint hen voor geen meter. Als u de bloederige geschiedenis tussen de twee een beetje kent, moet ik dat niet uitleggen en hoeft u er mijn boeken niet per se voor te kopen. Als u daar echter niks van afwist, bent u naar alle waarschijnlijkheid een volslagen idioot en raad ik u ten stelligste af nog maar in de buurt van mijn oeuvre te komen.”
Ook binnen beide kampen wordt de ongerustheid bevestigd. “U moet begrijpen dat wij ons toch zorgen beginnen maken,” vertelt een geradicaliseerde imam uit Antwerpen aan een cameraploeg. “Week in, week uit overstelp ik mijn volgelingen met antisemitisch propaganda en dan sta je opeens met een rabbijn handjes te schudden en samen een life-sized cut out van Ben Weyts in de fik te steken. Ja, leg dat maar eens uit aan je achterban.” Bij de ultra-zionistische vleugel van de joodse gemeenschap vallen dezelfde gemengde gevoelens te rapen. “Net nu we zo veel mogelijk gebruik wilden maken van de groeiende islamofobie in de wereld om een schaamteloze uitbreidingspolitiek op de Westelijke Jordaanoever door te drijven,” jammert diezelfde orthodoxe rabbijn, “moet ik lijdzaam toekijken hoe ik het met mijn verderfelijke collega hier totaal eens ben. Decennia polarisering en wederzijdse achterdocht naar de kloten.”
